Misschien zegt het woord "warmtekussentje" je meer? Of "kersenpitje"? 

Die van mijn hand kregen de naam "Verwarmerkes", ze zijn ten slotte bedoeld om je te verwarmen. In het West-Vlaams wordt bij koud weer ook vaak de vraag gesteld: "En, kund'u verwarmn?" (Ja, wij slikken veel letters in ;-))

 

In januari 2016 werd mijn jongste Julie dochter geboren. Doopsuiker hadden we niet, wel zelfgenaaide warmtekussentjes. En al ieder jaar krijg ik in de winterperiode wel minstens 1 bericht van iemand die het kussentje opnieuw heeft bovengehaald. En daar krijgt mijn hart dan weer warm van! Zalig toch?!

Ik wil héél graag warmte met jullie delen, er rollen dus opnieuw Verwarmerkes vanonder de machine.

Wat maakt deze Verwarmerkes speciaal?

• ze zijn handgemaakt - jah, duh, zoals alles hier?
• ze zijn gevuld met lijnzaad:
  • lijnzaad is zachter dan bijvoorbeeld kersenpitten
  • de lijnzaadvulling volgt je lichaam gemakkelijker
  • warm lijnzaak heeft een aangename geur 
• de verwarmerkes hebben een wasbaar hoesje. Das handig, nee?
  Want bij mij is't toch zo dat een Verwarmerke de ene dag in mijn nek ligt, de andere dag tegen mijn rug en een week later misschien tegen mijn ijskoude voeten. Af en toe ne keer het hoesje wassen is geen overbodige luxe?
• de hoesjes van de verwarmerkes worden gemaakt met resten stof. In de loop der jaren heb ik héél wat stoffen aangeschaft. Ik vind het zonde om lappen stof weg te gooien, het is ook niet milieuvriendelijk. Vandaar dat sommige Verwarmerkes uit verschillende stofkes bestaan, maar dat maakt ze net uniek!